‘Hé hola, mensenreus… kijk eens uit waar je loopt!’
Twee grote bolle ogen kijken me verschrikt aan. Ik zie ze nog net op tijd en wals er gelukkig niet overheen.
‘Neem me niet kwalijk juffer, ik zag je echt niet.’

‘NIET KIJKEN!’

‘Uh, hoezo niet kijken, ik moest toch juist béter kijken? Ik was bijna over je heen gelopen?’

‘Ja, maar nu niet meer kijken. Ik zit hier in mijn blootje hoor!
Mijn winterkostuum kan ik weggooien… veel te klein geworden.’

‘Nou, juffer, dat is me wat, maar gelukkig is het zonnetje warm genoeg om in je blootje te zitten!’

‘Brrr, ik vind het anders nog best frisjes en wil je niet zo naar me staren, mensenreus?’

‘Maar ik zie toch niets? Je zit mooi verstopt achter het blad!’
‘Ja, maar jij kunt eroverheen kijken, niet doen hoor! Ik zie er écht nog niet uit!
Geef me een paar uurtjes en dan ben ik toonbaar.’

‘Dat zal ik doen, ik kom gewoon later nog eens terug. Maar schaam je vooral niet, juffer, want ik weet stiekem toch wel hoe oogstrelend mooi je bent!’

Oef, daar moet ik van blozen…

De bloterik en zijn veel te kleine winterkostuum… (ben ik toch gezwicht voor een paparazzo-foto!)

.

.

.

.

.