Soms kun je zo blij worden van bepaalde ontmoetingen. Zeker als je op één ochtend zoveel bijzondere ontmoetingen hebt. Zo wandelde ik een paar dagen geleden in het gebied de Delleboeren (bij Oldeberkoop) en kwam er de volgende wezens tegen:
- een kudde Exmoor-pony’s
- een ree (zo dichtbij!)
- twee lepelaars (wel heel in de verte, maar toch)
- drie blauwe reigers
- een zilverreiger
- wilde ganzen en eenden
- een aalscholver
- nog veel meer kleinere vogels
- eindeloos veel kikkers
- libellen, juffers, vlinders
- een sprinkhaan (nou ja, wel meerere maar eentje in het bijzonder)
- een vreedzaam soldaatje (eigenlijk een heel leger)
- nog veel en veel meer insecten (waar ik niet alleen dol op ben, maar zij ook op mij; getuigen mijn bebulte armen en benen… )
- en een gepassioneerde libellenliefhebber uit Zeeland
Na de ontmoetingen met alle grote en kleine dieren, met wie ik in stilte gesprekken voerde, was het even wennen om weer op menselijk niveau te communiceren. De meneer uit Zeeland was op vakantie in Drenthe en was speciaal naar de Delleboeren gekomen (naar de Catspoele) omdat die bekend staat om de vele en ook bijzondere libellen. Ik kwam de hem tegen toen ik – helemaal gelukkig na mijn ontmoeting met de kudde Exmoors en het ree – langzaamaan terug naar de auto ging (ik werd natuurlijk vreselijk opgehouden door allerlei leuke geleedpotige vriendjes). Of ik ook de oostelijke witsnuitlibel had gezien? Nou nee, ik had erover gelezen en naar gezocht, maar de meeste libellen die ik zag, vlogen in de lucht en wilden niet voor mij poseren. En ik wist ook niet of ik hem wel zou herkennen, gaf ik aan. ‘Maar dat is heel gemakkelijk hoor,’ zei de man, ‘hij heeft namelijk een witte snuit’… A ha! 
Prompt haalde hij een boekje uit zijn tas Veldgids libellen en ging erin bladeren. ‘Er staan ook foto’s van mij in, zei de man, en trots liet hij er een paar zien. Ik keek bewonderend mee en vertelde toen ook over mijn bijzondere ontmoetingen, eerder die ochtend. De man luisterde wat afwezig en keek met een oog naar mij en het andere op zoek naar de zeldzame witsnuitlibel. Daar werd ik vrolijk van. Later bij de auto kwam ik hem nog een keer tegen. ‘Je was nog geen halve minuut weg of er kwam een adder langs’, zei hij. ‘Oh wat jammer, dat ik die niet heb gezien,’ reageerde ik, maar eigenlijk dacht ik dat ik toch wel dik tevreden was met alle ontmoetingen die ochtend…
Heerlijk om te doezelen terwijl je voorganger de vliegen bij je ogen wegzwiept…
En dan geeft eentje het signaal; we gaan weer verder!
Wacht op mij, ik wil ook mee!
Ik ging op een holletje achter de kudde aan en zag tot mijn verbazing dat achter de bosjes waar ze in verdwenen een enorm ven lag waar ze allemaal in te water gingen. Maar geef ze eens ongelijk, want wat is er nu lekkerder op een zinderend warme dag dan een fris bad nemen?!
De aalscholver die aan de rand van het water stond te potloodventen (net als de reiger hierboven), vond het wat te druk worden met al die pony’s…
En daarna heerlijk het koele bos in om wat te eten en te dutten…
… wat dit sprookjesachtige tafereeltje oplevert.
en deze mooie halfschaduwplaatjes…
Dan nog een paar kleinere vriendjes.
Tere gaasvlieg (en geen haft of eendagsvlieg zoals ik eerst dacht!)
Een soldaatje op vredesmissie.
Een sprinkhaan in rust (even later deed hij zijn naam eer aan)…
En zo verliet ik het prachtige natuurgebied, met nog lange tijd een nagenietende brede smile op mijn gezicht, net als vriend Kermit!
NB Ik las over de Delleboeren (een gebied van 109 ha met naast de kudde Exmoors ook Schotse Hooglanders en Drentse heideschapen als grazers) in het boek Banjeren van Karst Berkenbosch, waarin hij over de cultuur-historische achtergrond van 50 natuurgebieden in Ooststellingwerf vertelt. Met het bijgesloten handige buseboekien, lees je meer over de routes, o.a. waar je kunt starten (en waar je de auto kwijt kunt) en hoe lang ze duren. Een aanrader!
N.a.v. de reactie van Karst hieronder, zou ik het leuk vinden om te horen welke twee foto’s in dit blog jij het leukst/mooist vindt. Als je wilt, laat het me weten!
…
Kijk elke keer weer met een mengeling van verbazing en een tikkeltje afgunst naar de prachtge foto’s die je weer hebt gemaakt. Die van dat paardenhoofd (met de schuduwwerking van de takken) en de kikker vind ik werkelijk toppers. Ook de tekst is weer vanuit een oprechte verwondering geschreven. En dat jij mijn boek Banjeren ook nog aanraadt, tsja.daar kan ik dan alleen maar trots op zijn.
Het is ook een heel fijn en handig boek om de prachtige omgeving hier mee te verkennen en beter te leren kennen!
Bedankt voor je leuke reactie weer, Karst, je compliment steek ik graag in mijn zak 🙂 Maar het is vooral een kwestie van veel doen, veel, heel veel fotograferen! En dat doe ik maar wat graag!
Dit is weer genieten van deze prachtige fotoś!
Dat is leuk om te horen Hanna! Dank 🙂
Erg genoten weer van je verhaal en je foto’s, je vroeg welke 2 foto’s ik het leukst/mooist vind…. de 2de/middelste foto van de ree vind ik het leukst. De verschillende foto’s van de paardenkonten vind ik ook wel erg leuk maar qua mooiste foto ga twijfel ik tussen de haft en de sprinkhaan …. ik ga deze keer voor de haft, mooi de fragiele vleugels midden tussen de gouden sprieten 😉 Hartelijke groet van Monique 🙂
Dank je Monique! Grappig dat ieder zo duidelijk zijn eigen ‘favorieten’ heeft. Ik ben benieuwd naar nog meer reacties!
Ik ben zelf best een beetje verliefd op de sprinkhaan… wát een knapperd niet?!
PS Iemand wees me erop dat de haft een gaasvlieg is, mijn fout!
Logisch … tuurlijk is het een gaasvlieg 😀 En Japie is zeker een lekker ding … maar mocht maar 2 foto’s uitkiezen 🙂
Ik sta met bewondering te lezen dat jij ook nog achter de paarden aan durft te rennen, geen hek dus waarschijnlijk? Nou daarvoor neem ik mijn ‘ hut ab’, dat doe ik je never nooit niet na. Maar daarom krijg ik dus ook niet zulke kansen om pracht foto’s te maken. Want prachtig zijn ze, en indrukwekkend. Ik lift maar met Kars mee, de eerste paarden kop in de schaduw en kermit zijn mijn favorieten. Ik kan me zo voorstellen dat jij genoot!!! Groetjes van Janine
Het was zeker Genieten Janine, met een hoofdletter! En bang zijn voor die paarden hoeft echt niet, ze zijn best schuw. Toen ik in het bos op mijn hurken tegen een boomstam zat, kwamen er twee nieuwsgierig wat naderbij, maar ik hoefde maar mijn hand uit te steken of – hup – weg waren ze.
Je vroeg ons welke twee foto’s we het leukst vonden. Alle foto’s zijn prachtig sowieso, maar ik ben erg gecharmeerd van de eerste foto van de paarden uit het rijtje halfschaduwplaatjes en van de kikker! Hartelijke groet, Jannie Harmsen.
Dank je voor je leuke reactie Jannie, en leuk om te merken dat deze foto’s er toch wel uitspringen. Die van die kikker is een goeie om vrolijk van te worden, vind je niet?!
Thank you for sharing these lovely pictures! 🙂
My pleasure pike, thank you for visiting my blog and leaving this nice comment!
Zoals altijd prachtig !!
Wat een supercompliment, dank je Hennie!
Ik vind al je foto’s mooi, maar die van het ree dat je zo aankijkt en de kikker zijn geweldig
Leuk om te horen Tineke! Ik vind die foto van het ree ook mooi, vooral omdat ik het gevoel van toen we ‘elkaar aankeken’ er weer bij terug krijg… zo bijzonder!
Ik weet dat ik een lekker ding ben, maar om mezelf als favoriet aan te wijzen, dat gaat me net iets te ver. Foto nr. 2 van het ree en de kikker zijn mijn favorieten geworden. Weer een prachtig verhaal met schitterende foto’s. Genieten!
Misschien moet ik jou eens fotograferen Jaap 🙂
Zonder eerst de reacties gelezen te hebben had ik dezelfde keuze gemaakt als Karst .De rest is ook mooi maar voor mij springen zowel de blik in de ogen van de Exmoor als van de kikker er boven uit. En de licht inval is op beide foto’s bijzonder.
Die Exmoor is mooi he? Het was ook zo heerlijk om even met de kudde ‘op te trekken’ en daar samen in het bos wat te relaxen. Maar daar kun jij je vast ook wel iets bij voorstellen!
Genieten weer! En mijn absolute favoriet is de sprinkhaan met de gaasvlieg op de 2e plaats! Wat de sprinkhaan betreft: heel mooie compositie en gebruik scherptediepte, maar vooral val ik voor de prachtige details in lijnen en kleuren van de sprinkhaan!
Je leuk, de sprinkhaan! Wat een prachtig insect eigenlijk he? Ik ga er nu steeds naar op zoek en ze zijn soms best bereidwillig even te poseren. Dank voor je fijne reactie Monique!
Ook ik geniet altijd van je foto’s, maar minstens zoveel van je verhalen.
Ze zijn allemaal mooi , maar voor nu wint het paardenhoofd in de schaduw.
Je moet er maar op komen!
Nou Lous, dat is een compliment waar ik weer even helemaal happy van word 🙂 Erg leuk om te horen dat je de verhalen ook leuk vindt. Dank je!
Lucky bird ! Gaaf zo’n dag met vele ontmoetingen, leuk ook hoe het jonge hert (bambi) jou nieuwsgierig en onderzoekend aankijkt, ervaren dieren weten beter waar gevaar kan schuilen,die jonkies zijn in hun leergierigheid vooral nieuwsgierig, bang(op hun hoede &vluchten) komt pas op de 4de of 5de plaats ?, mooi is dat.
Ja, ik ben zeker een lucky bird… vooral ook zoals ik hier woon, met al die schitterende natuurgebieden vlakbij. Zoveel afwisseling ook, en zo rustig. Regelmatig heb ik het gevoel dat het er allemaal exclusief voor mij is 🙂
Goedemorgen iedereen,
Ik vind de schaduwfoto’s eruit springen .Prachtig van kleur.
Gistermorgen om zeven uur een wasbeerhond gezien tussen de zessprong (De zevensprong) en de Boylerweg!
Ik dacht eerst dat Diaz er liep……
Hij rende voor me uit en ging over het fietspad richting Doldersum. Hij is dus aanwezig in Boschoord.
BA
Ook goejemorgen beste Voerman !!
Ik schoot rechtop bij het lezen van je waarneming !! Niet dat ook ik die in jullie schitterende Boschoord had, maar meer in het Limburgse maasduinenlandschap (Broekhuizen/ Swolgen). Recentelijk nog zag ik ze (tweemaal) voor een rondspringende vos aan…. maar de kleur was NIET goed: meer die van de dassen, die zitten hier ook. Maar ja, die schuifelen meer !! Dat intrigeerde me dus nu al een week, ik ben absoluut geen kenner…
Deze wasbeerhond heb ik net gelijk opgezocht … wat een bijzonder dier, en zitten die nu ook al zo zuidelijk?!
#LevenZonderOntmoetingenIsGeenLeven
een fijne dag nog verder !!
Jeetje Hans, wat gaaf! Ik ben meteen even gaan zoeken en zag dat Vroege Vogels er een item aan besteedde. Er zijn er nog niet veel en ze zijn heel schuw, des te bijzonderder dat je er een zag! Zeker een leuke vermelding bij dit ‘ontmoetingen-blog’!
O ja de wasbeerhond past goed in dit item wat onverwachte ontmoetingen betreft.
Het buseboekien is een goede leidraad
Wat een gelukkige en wild enthousiaste Noortje was dat zo die morgen, heerlijk…. Live vanuit de Dellenboeren !
Gaaf om nu ook de foto’s te zien; geen lens bleef onbenut, top !!
Wat mij betreft ben ik erg onder de indruk van je ontmoeting met de ree; die blik is zo intrigerend!!
Moeilijk hoor, want ook van het schaduwspel met al de paardenneuzen krijg ik absoluut niet genoeg!
Maar heel erg beeldend is, ook al is het geen foto, je beschrijving bij de zeeuwse libel-lover, en zijn afdwalende blikken…
Een plaatje, een praatje…
Eigenlijk ook Kermit…. Aaaaaaa moeilijk… Zo win ik nooit De IJskast
Misschien heb ik nog wel een troostprijs voor je, Peter 🙂 Ik was trouwens gisteravond nog even in de Dellenboeren en zag er toen de Schotse hooglanders (eentje ‘in bad’), geen paarden, maar wel héél veel zonnedauw!
Wat een geweldige dag vol verrassingen kadootjes. Prachtig en wat een mooie foto’s van de paarden. schitterend. vooral die close-ups met dat prachtige licht. Maar natuurlijk ook je macro’s. Weer genieten. groetjes Andrea
Wat een gave serie weer, Noortje!
Mammaaaa, waar ben je nou …..
Duivels… Je hebt zoveel reacties!
Ik browse er ongans doorheen, en plaats verkeerd, sorry.
Ook ik ga voor de troostprijs: de kikker en de paardenogen. Beiden een softspot in mijn ongenaakbaar stadsmens, vraag maar na 😉
Fijn weer hoor, je blog zelf heeft bij mij de status “favorite” natuurlijk. Keep up the good work.
Vol ver- en bewondering dwaal ik met je mee door de schoonheid van de natuur. Lovely!