Deze mooie dame is Elsebeth. Elsebeth E. Veerijse.
Elsebeth is een oudtante van Evert Kems en behoort tot de deftige tak van de familie. Ik kwam haar vandaag tegen toen ze met een aantal vriendinnen elegantie-oefeningen deed. Bij wijze van hoge uitzondering mocht ik even blijven kijken.
Toen ik Elsebeth na afloop vroeg of ze de hartelijke groeten aan Evert wilde overbrengen, haalde ze nuffig haar neusje op en zei zich niet met die mestschuivers in te laten.
Een van haar vriendinnen fluisterde voor ik wegging gelukkig nog wel in mijn oor dat dat helemaal niet waar is. Voor de buitenwereld moet Elsebeth de schone schijn ophouden van haar omgang in deftige kringen. In werkelijkheid gaat ze wekelijks bij Evert op bezoek omdat hij stiekem haar lievelingsneef is, hartelijk en goudeerlijk als hij is. En ook al zit Evert in de mestwerkzaamheden, zijn schild glans altijd zo prachtig, dat Elsebeth er haar stippen in kan bijwerken.
Ik vertrok met een glimlach op mijn gezicht…
Elsebeth toch!
..
Wat een lieve heerlijke beestjes, wat een details…..
En wat zul jij (weer) een voorpret gehad hebben bij deze schitterende aflevering!
Toppie, Noortje
Schitterende foto’s met een prachtig verhaal. Genoten 🙂
Het is altijd jammer als anderen al eerder hebben gereageerd, zij hebben alles al weer gezegd.
Leuk verhaaltje, doet mij het verdriet om mijn zieke paardje even vergeten.
Pingback: Tijdcapsule « HOF- en bijzaken
Dank voor jullie reacties. Het was heerlijk bij Elsebeth en haar vriendinnen, zeker na het kleine leed dat ik eerder had aanschouwd. En zo’n Evert- en Elsebeth-verhaaltje hoef ik niet eens heel erg te ‘verzinnen’, in mijn antropomorfische geest (!) is dat heel vanzelfsprekend 🙂
Je blijft me verbazen met je visuele pracht, Noortje.
Dank je Marion, dat vind ik een super compliment!
Geheel verdiend!
De mijne is nog naamloos 🙂 …. wat een heerlijke foto’s weer!
Dank je, maar jouw Elsebeth zonder naam is ook zoooo mooi (of liever gezegd: heb je zoooo mooi vastgelegd)!